30 May To έννομο συμφέρον: τα μεγάλα νομολογιακά ταμπού
Με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του ΔΕΕ που διαβάσαμε στο legalnews24 επισημαίνουμε μια σοβαρή πτυχή του εννόμου συμφέροντος που εμείς πάντα ξέρουμε ως άμεσο, παρόν και ενεστώς
Αριθ. 62/2013 : 28ης Μαΐου 2013 Απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-239/12 P. Abdulrahim κατά Συμβουλίου και Επιτροπής.Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας. Πρόσωπο εις βάρος του οποίου είχε επιβληθεί το μέτρο της δεσμεύσεως κεφαλαίων διατηρεί το έννομο συμφέρον του να ζητήσει την ακύρωση από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια του μέτρου αυτού, ακόμη κι αν αυτό καταργήθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης.
«(…) Με τη σημερινή απόφασή του, το Δικαστήριο υπενθυμίζει, κατ ’ αρχάς , τη νομολογία του, με την οποία έχει δεχθεί ότι το έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος δεν παύει απαραιτήτως να υφίσταται λόγω του ότι η προσβαλλόμενη πράξη έπαυσε να παράγει αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της δίκης. Αντιθέτως, το θιγόμενο από την πράξη αυτή πρόσωπο διατηρεί το έννομο συμφέρον του να ζητήσει την ακύρωσή της για να αποκατασταθεί ο ίδιος στην προτέρα κατάσταση ή να υποχρεωθεί ο εκδότης της προσβαλλομένης πράξεως να επιφέρει στο μέλλον τις δέουσες τροποποιήσεις και να αποτραπεί, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο κίνδυνος επαναλήψεως της πλημμέλειας ή, τέλος, για να ασκήσει στο μέλλον αγωγή αποζημιώσεως». Περίληψη της απόφασης στο curia.europa.eu
Μετά την επέκταση του εννόμου συμφέροντος στις περιβαλλοντικές δίκες η συγκεκριμένη απόφαση για το χρονικό σημείο της ύπαρξής του σημειώνει ένα βήμα ουσίας στην παροχή δικαστικής προστασίας. Είναι γεγονός ότι πολλά τερτίπια που συνδέονται με το παραδεκτό ενός ενδίκου μέσου καθιστούν συχνά τη δικαστική προστασία φαινάκη. Είναι σημαντικό να δει κανείς την αργή διαδρομή αυτών των εννοιών που όμως αποδεικνύει ότι ακόμη και τα μεγάλα ταμπού της γαλλικής σχολής σταδιακά (και ευρωπαϊκά) κάμπτονται.
