24 Jun ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
ΥΠΕΚΑ: Γιατί η απόφαση της διαιτησίας ΔΕΗ – Αλουμίνιον δεν είναι κρατική ενίσχυση
Σαφή θέση αποδεικνύεται ότι έλαβε το ΥΠΕΚΑ κατά τη διαδικασία εξέτασης από την Κομισιόν της καταγγελίας της ΔΕΗ κατά του αποτελέσματος της διαιτησίας για την τιμή πώλησης του ρεύματος στην «Αλουμίνιον». Αυτό προκύπει από τη γνώμη που επέστειλε στην Κομισιόν το δημόσιο στο πλαίσιο της εξέτασης της υπόθεσης από την Επιτροπή.
Είναι σαφές ωστόσο ότι η τελική απόφαση ελήφθη από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού η οποία όπως έγινε γνωστό χθες απέρριψε την καταγγελία της ΔΕΗ (διαβάστε εδώ περισσότερα)
Σημειώνεται ότι επειδή η απόφαση της διαιτησίας αφορούσε την τιμολόγηση του ρεύματος που είχε ήδη απορροφηθεί μέχρι το τέλος του 2013, δεν παράγεται κάποιο νέο οικονομικό αποτέλεσμα. Τα αντίστοιχα ποσά «πέρασαν» ήδη τόσο στα οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ όσο και σε εκείνα του Ομίλου Μυτιληναίου για το 2013.
Ιδιαίτερη σημασία όμως έχουν τα όσα περιλαμβάνει το υπόμνημα του ΥΠΕΚΑ το οποίο εστάλη στην Κομισιόν ως απάντηση στα σχετικά ερωτήματα που ετέθησαν. Στην πραγματικότητα το ΥΠΕΚΑ απορρίπτει τα όσα προσάπτει με την καταγγελία της ΔΕΗ και υποστηρίζει ότι η παραπομπή στη διαιτησία ήταν μια οικειοθελής κοινή απόφαση των δύο εμπλεκομένων, η διαδικασία του διαιτητικού δικαστηρίου λειτούργησε ανεξάρτητα από το ελληνικό δημόσιο και τη ΡΑΕ, η τιμολόγηση του ρεύματος δεν υπήρξε αποτέλεσμα κανονιστικών αποφάσεων και συνεπώς σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι αποτελεί κρατική ενίσχυση.
Ειδικότερα, με βάση το κείμενο – υπόμνημα που έχει στη διάθεσή του το energypress, το ΥΠΕΚΑ μεταξύ άλλων υποστηρίζει τα εξής:
– Η Μόνιμη Διαιτησία που προβλέπεται στις διατάξεις του άρθρου 37 του ν. 4001/2011 και τον Κανονισμό Διαιτησίας (βλ. απόφαση ΡΑΕ 261/2012), οργανώνεται διαδικαστικά μόνο από τη ΡΑΕ, όσον αφορά τη γραμματειακή υποστήριξη, πλην όμως η ΡΑΕ ουδόλως συμμετέχει στη διεξαγωγή των σχετικών δικανικών διαδικασιών του διαιτητικού δικαστηρίου, ούτε έχει οποιαδήποτε σχέση με τα αποτελέσματα της διαδικασίας αυτής. Επομένως, η επίμαχη διαιτητική απόφαση δεν μπορεί να καταλογιστεί στο ελληνικό κράτος, το οποίο ήταν και παραμένει ξένο προς αυτήν.
– Όσον αφορά στον ισχυρισμό της ΔΕΗ ότι η προσφυγή στα διαιτητικό δικαστήριο δεν ήταν μία «οικειοθελής» απόφασή της, δεν ευσταθεί, αφού η ίδια η εταιρεία αναφέρει στην καταγγελία της ότι η ΔΕΗ συνήψε σχετική συμφωνία περί διαιτησίας και ότι μεταγενεστέρως δεν κατήγγειλε τη συμφωνία αυτή και δεν αποχώρησε από τη διαιτητική διαδικασία, διότι θεωρούσε ότι αυτό δεν ήταν μία «βιώσιμη» / «ρεαλιστική» επιλογή για την προστασία των συμφερόντων της και την αποφυγή περαιτέρω ζημίας της. Το γεγονός ότι η απόφαση που ελήφθη από το διαιτητικά δικαστήριο εκ των υστέρων δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες της ΔΕΗ (από οικονομική άποψη), δεν αναιρεί το οικειοθελές της απόφασής της.
– Όσον αφορά στον ειδικότερο ισχυρισμό της ΔΕΗ ότι η τιμολόγηση του πωλούμενου από τη ΔΕΗ ρεύματος προς την Αλουμίνιο αποτέλεσε τελικά αντικείμενο κανονιστικών αποφάσεων της ΡΑΕ (αναφέρεται στις 692/2011 και 798/2011 αποφάσεις και την 346/2012 απόφαση που επακολούθησε) και ότι, εφόσον το διαιτητικό δικαστήριο υιοθέτησε τις κανονιστικές αυτές αποφάσεις της ΡΑΕ, η απόφασή του «ισούται με κανονιστική απόφαση» καταλογιστέα στο κράτος, είναι αβάσιμος.
– Τόσο από το περιεχόμενο των 692 και 798/2011 αποφάσεων της ΡΑΕ όσο και από το γεγονός ότι τα μέρη (ΔΕΗ και Αλουμίνιο) ανεπιφύλακτα παρέπεμψαν σε αυτές με το συνυποσχετικό της διαιτησίας, προκύπτει ότι οι αποφάσεις αυτές περιείχαν κατευθυντήριες γραμμές, που αμφότερα τα μέρη θεωρούσαν ορθές και πρόσφορες (αφού διαφορετικά δεν θα τις έθεταν ως βάση προς το διαιτητικό δικαστήριο) και σε καμία περίπτωση οι αποφάσεις αυτές δεν είχαν κάποιο «δεσμευτικό» «κανονιστικό» περιεχόμενο, που εκ των προτέρων και άνευ ετέρου συνεπαγόταν την τιμολόγηση επί ζημία της ΔΕΗ.
– Στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει σαφέστατα από το ίδιο το περιεχόμενο της επίμαχης καταγγελίας, η εικαζόμενη κρατική ενίσχυση δεν συνιστά απόρροια των 692 και 798/2011 αποφάσεων της ΡΑΕ, αλλά είναι απόρροια της εξειδίκευσης της τιμής (ευρώ/MWh), στην οποία κατέληξε το διαιτητικό δικαστήριο κρίνοντας επί της ουσίας της υπόθεσης δηλ. επιλέγοντας την ενδεδειγμένη και σύμφωνη με τις 692 και 798/2011 αποφάσεις μεθοδολογία υπολογισμού του κόστους της ΔΕΗ και καθορίζοντάς το σε συγκεκριμένο ποσό με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία που κατατέθηκαν.
– Όσον αφορά στην 346/2012 απόφαση της ΡΑΕ, την οποία σε διάφορα σημεία μνημονεύει η ΔΕΗ, επαναλαμβάνουμε ότι συνιστούσε προσωρινό μέτρο κατ’ άρθρο 35 παρ. 1 ν. 4001/2011, το οποίο δεν είχε καμία δεσμευτική ισχύ ως προς την οριστική επίλυση της διαφοράς από το διαιτητικό δικαστήριο.
– Συμπερασματικά, η άποψη του Ελληνικού Δημοσίου επί της επίμαχης καταγγελίας, περί ύπαρξης παράνομης κρατικής ενίσχυσης λόγω καθορισμού τιμής ηλεκτρικού ρεύματος κάτω του κόστους με διαιτητική απόφαση, είναι ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, διότι η σχετική απόφαση, που επέλυσε την ιδιωτική διαφορά των μερών και καθόρισε συγκεκριμένη τιμή, εκδόθηκε από διαιτητικό δικαστήριο, στο οποίο κατέφυγαν τα μέρη οικειοθελώς, και δεν προέρχεται ούτε ευθέως ούτε εμμέσως από όργανο του ελληνικού κράτους, ώστε να μπορεί να καταλογιστεί σε αυτό.
