12 Jun Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών καταδικάζει με τον πλέον απερίφραστο τρόπο την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει αιφνιδιαστικά, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου και χωρίς καμία προηγούμενη δημόσια διαβούλευση στην κατάργηση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας – Τηλεόρασης (ΕΡΤ).
Η παράλληλη ύπαρξη δημόσιας και ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης αποτελεί εγγύηση της πολυφωνίας στον τομέα των μέσων ενημέρωσης, προκειμένου να διασφαλίζεται η αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, όπως άλλωστε επιτάσσει και το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος. Αποτελεί εγγύηση για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, που σήμερα πολλαπλώς δοκιμάζονται.
Η ενημέρωση του πολίτη δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να παραδοθεί κατ’ αποκλειστικότητα στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Επιπλέον, υπενθυμίζουμε – για ακόμα μια φορά – ότι, κατά τη ρητή διατύπωση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μπορούν να εκδίδονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, αποκλειστικά και μόνο σε «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης».
Εν προκειμένω, είναι προφανές ότι, κατά τα διδάγματα της λογικής και της κοινής πείρας, δεν υφίσταται κανενός είδους «έκτακτη περίπτωση», στην οποία μάλιστα να μπορεί να θεωρηθεί ότι συντρέχει «εξαιρετικά επείγουσα» και, συγχρόνως, «απρόβλεπτη ανάγκη», ώστε να νοείται δυνατότητα άσκησης νομοθετικής λειτουργίας από την εκτελεστική εξουσία.
Σε καμία δημοκρατική κοινωνία δεν νοείται εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων κατά κατάλυση του Συντάγματος. Και βεβαίως η μεταβολή των θέσεων των υπευθύνων πλήττει το κύρος των θεσμών και ενισχύει στους πολίτες τα αισθήματα ανασφάλειας και έλλειψης εμπιστοσύνης προς την κυβερνητική εξουσία.
Με διαρκείς και επαναλαμβανόμενες πράξεις κυβερνητικής αυθαιρεσίας, η πολιτική εξουσία φέρει ακέραια την ευθύνη για την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος στα μάτια των πολιτών, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνεται η άνοδος των άκρων, να πυροδοτούνται κοινωνικές εξεγέρσεις, και να τίθεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε άμεσο κίνδυνο η υπόσταση ακόμα και του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος.