29 Jan ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ή ΜΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ
Posted at 00:00h
in Τα παλιά
Με αφορμή τη νέα αυτή δημοσιολογική απόπειρα επιθυμώ να μοιραστώ με όλους τους αναγνώστες της παρούσης ιστοσελίδας τις σκέψεις μου για την πολυθρύλητη «απελευθέρωση» των ελευθέρων επαγγελμάτων, την οποία οι δανειστές της χώρας δια του «νομίμου» εκπροσώπου τους, την ούτω αποκαλούμενη «Τρόικα» θωρεί ως μείζονος σημασίας διαρθρωτική αλλαγή, η οποία ΑΥΤΟΘΡΟΑ θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στα δημοσιονομικό πρόβλημα δανεισμού που αντιμετωπίζει η εθνική οικονομία (!)
ΣΚΕΨΗ 1η : Από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή της «απελευθέρωσης» στο δικηγορικό κλάδο, ο μόνος χαμένος είναι το δημόσιο Ταμείο, το οποίο έχει απωλέσει έσοδα από την κατάργηση του ελαχίστου γραμματίου προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, και της αντικατάστασής της από την «νόμιμη αμοιβή» καθώς και την κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης στην ίδρυση Ανώνυμης Εταιρείας και Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης και στην κατάθεση σημάτων το οποίο απώλεσε τον παρακρατούμενο φόρο στην πηγή. Το ίδιο θα συμβεί μετά βεβαιότητας αν καταργηθεί η υποχρεωτική παράσταση του δικηγόρου, του πωλητή ή και του αγοραστή από τα συμβόλαια εξ επαχθούς αιτίας (μεταβιβάσεις κλπ).
Μήπως όμως εάν έχασε το δημόσιε ταμείο, ανεπτύχθη έντονη επιχειρηματική. Δραστηριότητα στον τομέα των συμβολαίων και της ίδρυσης ΑΕ ΚΑΙ ΕΠΕ ή αθρόα κατάθεση σημάτων. Τουναντίον, το ακριβώς αντίθετο. Οι ρυθμοί επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς της άνω οικονομικής σφαίρας μειώθηκαν με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου δυσανάλογους με την υφιστάμενη ύφεση λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι όσοι θα αποφύγουν την καταβολή του φόρου στο δημόσιο και θα διαπραγματευτούν χαμηλότερη αμοιβή –εύχομαι φορολογητέα- και ουχί αφορολόγητη με το δικηγόρο που θα χρησιμοποιήσει νομοτελειακά για τη διενέργεια νομικών πράξεων.
ΣΚΕΨΗ 2η: Την ίδια ώρα που οι δανειστές και το πολιτικό προσωπικό που υλοποιεί εκόν/άκον (?) τις επιλογές του, ως προς τους δικηγόρους, τους φορτοεκφορτωτές, τους φορτηγατζήδες , και άλλους «συναφείς » κλάδους, «επικίνδυνους» για την εθνική οικονομία, ακριβώς την ίδια ώρα σύσσωμη η κοινή γνώμη έγινε μάρτυρας συγκεκριμένων (χαριστικών) παροχών σε άλλους κλάδους και κατηγορίες επαγγελμάτων. Έτσι:
– Οι μηχανικοί με νομοθετικές πρωτοβουλίες εν μέσω Μνημονίου, εξασφάλισαν τόσον το ενεργειακό πιστοποιητικό, όσο και το πιστοποιητικό αυθαιρέτων
– Οι συμβολαιογράφοι διατήρησαν το numerous clauses και πρόσφατα πέτυχαν την αύξηση της ύλης τους μέσω του προγράμματος «Αριάδνη», παρά τα όποια χρήματα είχαν δαπανηθεί μέσω ΕΣΠΑ για την ψηφιοποίηση και ηλεκτρονική διασύνδεση του Υποθηκοφυλακείου της Χώρας
– Οι δικαστικοί επιμελητές διατήρησαν το numerous clauses και πέτυχαν συζήτηση των δικών τους κατωτάτων ορίων αμοιβών για τις επιδόσεις και τις λοιπές διαδικαστικές πράξεις.
– Οι οδηγοί TAXI πέτυχαν να μην ενταχθούν σε εταιρείες και να μην αυξηθούν (οι ήδη υπερβολικές ) άδειές τους.
– Κυρίως όμως οι χονδρέμποροι και οι μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες τροφίμων ΠΕΤΥΧΑΝ να αυξάνονται σε ημερήσια σχεδόν βάση οι τιμές των τροφίμων και των οικιακών ειδών πρώτης ανάγκης, ώστε ακόμα και προϊόντα ελληνικής παραγωγής να πωλούνται ακριβότερα στην Ελλάδα της κρίσης από ότι στα ράφια των super market της αφθονίας
ΣΚΕΨΗ 3η : Η ιστορία γράφεται από τους νικητές με όποιες λέξεις αυτοί επιλέγουν. Ο λύκος στο μύθο του Αισώπου θα φάει το ελάφι γιατί απλώς πεινάει ανεξαρτήτως δικαιολογιών και προφάσεων και οι λαοί έχουν την τύχη και τους ηγέτες, που αυτούς επιφύλαξαν στους εαυτούς τους. Εμείς έχουμε μόνο δύο δρόμους: Ή να ακολουθήσουμε την ειμαρμένη (κισμέτ αραβικά),που κάποιοι έφτιαξαν πριν από μας, απολαμβάνοντες εμαυτούς στην (αυτό)καταστροφική περιδίνηση στην τυχαιότητα, ή να συνεχίζουμε ως σύγχρονοι Σίσσυφοι (;) να δίνουμε τον αγώνα μας contra στο ρεύμα, πεπεισμένοι ότι οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι εκείνοι που δεν δόθηκαν. Ο καθείς δύναται να επιλέξει το δικό του μονοπάτι ελπίζοντας ότι αυτό είναι το ορθό.
Πάντως σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να δεχθεί μετά τα παραπάνω ως βάσιμα και αληθή ότι : 1) Η «απελευθέρωση» είναι ένας μύθος που οι πιο ισχυροί στην παρτίδα επικαλούνται για να εξωραΐσουν την ιδεοληπτική βούληση (έτι περαιτέρω) ενίσχυσης της ήδη δεσπόζουσας θέσης της. 2) ακόμα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες «φωτισμένες» κατά μερικούς «ρεφορμιστικές» και άλλως ηγεσίες επιτυγχάνουν αφενός να αμβλύνουν τις συνέπειες της κρίσης για το ποίμνιο τους, αφ΄ετέρω να αποκαλύψουν βαρύγδουπες φρασεολογίες, το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το προσωπείο των βαρύγδουπων φρασεολογιών περί απελευθέρωσης ότι αυτή είναι a la cart!! Για τους πιο αδύναμους κρίκους ή τους πιο αλυσιτελείς για το σύστημα εξουσίας της κοινωνικής αλυσίδας.
Και δυστυχώς ο πάλαι ποτέ πρώτος Επιστημονικός Σύλλογος Της χώρας έχει προνομιούχο θέση στην αλυσίδα αυτή.
VANCEREMOS
ΣΚΕΨΗ 1η : Από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή της «απελευθέρωσης» στο δικηγορικό κλάδο, ο μόνος χαμένος είναι το δημόσιο Ταμείο, το οποίο έχει απωλέσει έσοδα από την κατάργηση του ελαχίστου γραμματίου προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, και της αντικατάστασής της από την «νόμιμη αμοιβή» καθώς και την κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης στην ίδρυση Ανώνυμης Εταιρείας και Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης και στην κατάθεση σημάτων το οποίο απώλεσε τον παρακρατούμενο φόρο στην πηγή. Το ίδιο θα συμβεί μετά βεβαιότητας αν καταργηθεί η υποχρεωτική παράσταση του δικηγόρου, του πωλητή ή και του αγοραστή από τα συμβόλαια εξ επαχθούς αιτίας (μεταβιβάσεις κλπ).
Μήπως όμως εάν έχασε το δημόσιε ταμείο, ανεπτύχθη έντονη επιχειρηματική. Δραστηριότητα στον τομέα των συμβολαίων και της ίδρυσης ΑΕ ΚΑΙ ΕΠΕ ή αθρόα κατάθεση σημάτων. Τουναντίον, το ακριβώς αντίθετο. Οι ρυθμοί επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς της άνω οικονομικής σφαίρας μειώθηκαν με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου δυσανάλογους με την υφιστάμενη ύφεση λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι όσοι θα αποφύγουν την καταβολή του φόρου στο δημόσιο και θα διαπραγματευτούν χαμηλότερη αμοιβή –εύχομαι φορολογητέα- και ουχί αφορολόγητη με το δικηγόρο που θα χρησιμοποιήσει νομοτελειακά για τη διενέργεια νομικών πράξεων.
ΣΚΕΨΗ 2η: Την ίδια ώρα που οι δανειστές και το πολιτικό προσωπικό που υλοποιεί εκόν/άκον (?) τις επιλογές του, ως προς τους δικηγόρους, τους φορτοεκφορτωτές, τους φορτηγατζήδες , και άλλους «συναφείς » κλάδους, «επικίνδυνους» για την εθνική οικονομία, ακριβώς την ίδια ώρα σύσσωμη η κοινή γνώμη έγινε μάρτυρας συγκεκριμένων (χαριστικών) παροχών σε άλλους κλάδους και κατηγορίες επαγγελμάτων. Έτσι:
– Οι μηχανικοί με νομοθετικές πρωτοβουλίες εν μέσω Μνημονίου, εξασφάλισαν τόσον το ενεργειακό πιστοποιητικό, όσο και το πιστοποιητικό αυθαιρέτων
– Οι συμβολαιογράφοι διατήρησαν το numerous clauses και πρόσφατα πέτυχαν την αύξηση της ύλης τους μέσω του προγράμματος «Αριάδνη», παρά τα όποια χρήματα είχαν δαπανηθεί μέσω ΕΣΠΑ για την ψηφιοποίηση και ηλεκτρονική διασύνδεση του Υποθηκοφυλακείου της Χώρας
– Οι δικαστικοί επιμελητές διατήρησαν το numerous clauses και πέτυχαν συζήτηση των δικών τους κατωτάτων ορίων αμοιβών για τις επιδόσεις και τις λοιπές διαδικαστικές πράξεις.
– Οι οδηγοί TAXI πέτυχαν να μην ενταχθούν σε εταιρείες και να μην αυξηθούν (οι ήδη υπερβολικές ) άδειές τους.
– Κυρίως όμως οι χονδρέμποροι και οι μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες τροφίμων ΠΕΤΥΧΑΝ να αυξάνονται σε ημερήσια σχεδόν βάση οι τιμές των τροφίμων και των οικιακών ειδών πρώτης ανάγκης, ώστε ακόμα και προϊόντα ελληνικής παραγωγής να πωλούνται ακριβότερα στην Ελλάδα της κρίσης από ότι στα ράφια των super market της αφθονίας
ΣΚΕΨΗ 3η : Η ιστορία γράφεται από τους νικητές με όποιες λέξεις αυτοί επιλέγουν. Ο λύκος στο μύθο του Αισώπου θα φάει το ελάφι γιατί απλώς πεινάει ανεξαρτήτως δικαιολογιών και προφάσεων και οι λαοί έχουν την τύχη και τους ηγέτες, που αυτούς επιφύλαξαν στους εαυτούς τους. Εμείς έχουμε μόνο δύο δρόμους: Ή να ακολουθήσουμε την ειμαρμένη (κισμέτ αραβικά),που κάποιοι έφτιαξαν πριν από μας, απολαμβάνοντες εμαυτούς στην (αυτό)καταστροφική περιδίνηση στην τυχαιότητα, ή να συνεχίζουμε ως σύγχρονοι Σίσσυφοι (;) να δίνουμε τον αγώνα μας contra στο ρεύμα, πεπεισμένοι ότι οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι εκείνοι που δεν δόθηκαν. Ο καθείς δύναται να επιλέξει το δικό του μονοπάτι ελπίζοντας ότι αυτό είναι το ορθό.
Πάντως σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να δεχθεί μετά τα παραπάνω ως βάσιμα και αληθή ότι : 1) Η «απελευθέρωση» είναι ένας μύθος που οι πιο ισχυροί στην παρτίδα επικαλούνται για να εξωραΐσουν την ιδεοληπτική βούληση (έτι περαιτέρω) ενίσχυσης της ήδη δεσπόζουσας θέσης της. 2) ακόμα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες «φωτισμένες» κατά μερικούς «ρεφορμιστικές» και άλλως ηγεσίες επιτυγχάνουν αφενός να αμβλύνουν τις συνέπειες της κρίσης για το ποίμνιο τους, αφ΄ετέρω να αποκαλύψουν βαρύγδουπες φρασεολογίες, το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το προσωπείο των βαρύγδουπων φρασεολογιών περί απελευθέρωσης ότι αυτή είναι a la cart!! Για τους πιο αδύναμους κρίκους ή τους πιο αλυσιτελείς για το σύστημα εξουσίας της κοινωνικής αλυσίδας.
Και δυστυχώς ο πάλαι ποτέ πρώτος Επιστημονικός Σύλλογος Της χώρας έχει προνομιούχο θέση στην αλυσίδα αυτή.
VANCEREMOS
Αθήνα 4/11/12
Μετά τιμής
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. ΒΕΡΒΕΣΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
( ) ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Τ.ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
& Γ.Γ/ΔΣΑ
