17 Jan Μαρίας Ντούμα: η Μαρίτσα
Την πήρα από την Σανταρόζα το 1981 ,μπορεί και το 80 ,δεν θυμάμαι καλά.Μόλις είχα γίνει δικηγόρος … και τι δικηγόρος θάμουν …χωρίς γραφομηχανή?
Ηταν για μένα το πρώτο και κύριο πράγμα για να δουλέψω , αφού με το μηχάνημα αυτό θάγραφα τα προβλήματα των ανθρώπων και θα εύρισκα τις λύσεις..
Έτσι πίστευα τότε …αλλά και για πολλά χρόνια …η αφελής.
Ο μαγαζάτορας μου είπε να πάρω την συγκεκριμένη διότι είναι μέν βουλγάρικη και όχι …γερμανική που τότε ηταν τόπ ..διότι ηταν φθηνή και καλή.
Μικρή αλλά βαριά.
Και το όνομα αυτής Maritsa .
Μου φάνηκε κάπως το όνομα τότε αφού εμένα με λένε Μαρία. Τέλοσπάντων δεθήκαμε και για αρκετά χρόνια 5-6 είμασταν αχώριστες. Νυχθημερόν εκεί στην Μαρίτσα πολεμούσα να συναρμολογήσω τα δικόγραφα.
Την αγάπησα τελικά αυτή τη μηχανούλα και μέχρι σήμερα την έχω σε άριστη κατάσταση στο γραφείο.
Ηλθε θυμάμαι η εποχή των πρώτων υπολογιστών oliveti το 1986 και η μηχανούλα έμεινε αδιαμαρτύρητα στα άχρηστα ,στην άκρη.
Κοίταζε κι αυτή μαζί με μένα τα καινούργια θηρία της γραφής.
δεν διαμαρτύρονταν ποτέ ήξερε ότι έτσι έπρεπε να κάνει ,να αποσυρθεί.
Ηταν μία κυρία. Ηξερε πότε έρχεται το τέλος και το έζησε.
Τώρα κάθεται εκεί σε μια γωνιά και φυλάει καλά τα μυστικά μου, τα βάσανά μου και τις χαρές μου των πρώτων εκείνων δύσκολων χρόνων, διότι μαζί τα ζήσαμε στην αρχή του 80 .
