ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ: Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Ο Κώστας Βαξεβάνης πραγματοποίησε αυτές τις ημέρες το όνειρο κάθε καλού δημοσιογράφου. Έγινε πρωτοσέλιδο προκαλώντας την είδηση με τις δημοσιογραφικέςτου ενέργειες. Κατηγορούμενος στο δικαστήριο για παράβαση της νομοθεσίας περίπροσωπικών δεδομένων, κοινοποίησε την λίστα Λαγκάρντ που απασχολεί με τα μυστικά της τους Ελληνες για καιρό. Η λίστα Λαγκάρντ βρίσκεται πλέον ενώπιόν μας και όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της πράξης. Πόσοι και πόσοι θα ζηλεύουν την τύχη του από τους αληθινούς δημοσιογράφους τις μέρες αυτές! Αλλά για τους πολλούς η λίστα ήταν χαμένη στα συρτάρια της πολιτικής λήθης, όπως και για τους ταγούς του πολιτικού μας συστήματος. Μια γελοιογραφία το αποδεικνύει. Υπάρχουν φορές που οι δημοσιογράφοι δημιουργούν την ιστορία. Και τότε ο νόμος επιλαμβάνεται του αν η ιστορία θα παραμείνει ως μνήμη ή αν θα τιμωρηθεί ο δημιουργός της, με την ελπίδα αμαυρωμένος να ξεχαστεί.

Την Παρασκευή ο γιός μου είδε το HOT DOC στον εφημεριδοπώλη όπου τηρώντας έθιμα άλλων εποχών αγοράζουμε κυριακάτικες εφημερίδες και εκείνος τελευταία το Εθνος λόγω Αρκά. “Να το πάρουμε” αξίωσε! να δούμε τη λίστα! Ο Βαξεβάνης ξύπνησε το ενδιαφέρον ενός μαθητή της β γυμνασίου με πολιτική είδηση. Ετσι μιλήσαμε μαζυ του για τα προσωπικά δεδομένα. Θα άξιζε να είναι από κοντά να δει πώς την έψαχνε να βρει γνωστούς… ακόμη και ένα μικρό παιδί. Το γνωρίζει ο δημοσιογράφος γι’αυτό και επιλέγει να δηλώνει οτι καταζητούν αυτόν αντί για την αλήθεια.
Είναι βέβαιο ότι πριν προβεί στη δημοσιοποίηση συμβουλεύθηκε δικηγόρους. Οτι ήξερε το αδίκημα που διαπράττει. Και ότι στάθμισε ότι άξιζε τον κόπο η ταλαιπωρία ενόψει της δημοσιογραφικής αποκάλυψης. Αλλωστε τα εγκλήματα που αποκρύπτονταν τόσο καιρό με τρόπο προκλητικό για την κατάσταση του τόπου είναι πολύ μα πολύ μεγαλύτερα. Οχι φυσικά όλων όσων αναφέρει η λίστα. Ομως πιστεύω, από τη μανία απόκρυψής της, πολλών. Επέλεξε ο Βαξεβάνης να τελέση μια μικρή παρανομία για να παύσει η συγκάλυψη μιας μεγαλύτερης.

Για την Πέμπτη, 1η Νοεμβρίου, αναβλήθηκε από το Αυτόφωρο η δίκη του εκδότη του περιοδικού Hot Doc Κώστα Βαξεβάνη, κατηγορούμενου για παραβίαση προσωπικών δεδομένων σχετικά με δημοσίευση των 2.059 ονομάτων μέσω του περιοδικού του HOT DOC, γνωστή ως “λίστα Λαγκάρντ”.
Εντός και εκτός της αίθουσας ήταν συγκεντρωμένοι φίλοι και συνάδελφοι του Κώστα Βαξεβάνη, μέλη της ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ καθώς και βουλευτές.
Βγαίνοντας από το δικαστήριο ο δημοσιογράφος, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι ήταν καθήκον του να δημοσιοποιήσει την επίμαχη λίστα καθώς, όπως είπε, οτιδήποτε άλλο για έναν δημοσιογράφο είναι “δημόσιες σχέσεις”.
Ιδιαίτερα καυστική είναι η ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) για την αυτόφωρη διαδικασία σε βάρος του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη, εκδότη του περιοδικού HOTDOC που δημοσίευσε τη λίστα Λαγκάρντ. Ορθά εντοπίζει ο Σύλλογός μας την επιλεκτικότητα στην συμπεριφορά της δικαιοσύνης. Το αυτόφωρο αναδεικνύει το ρόλο του με αφορμή τρείς πρόσφατες υποθέσεις. Θα συμπληρώναμε ότι θα άξιζε να αντιμετωπίσει ή ίδια την τύχη των μισθολογικών της προβλημάτων σε συνάφεια με αυτή της τη συμπεριφορά στο παρελθόν. Κατά τα λοιπά η δικαιοσύνη θριάμβευσε παρά το γεγονός ότι τελευταία απέχει και καθεύδει.
Το νομικό διακύβευμα, που το δίχως άλλο γνωρίζει ο Κώστας Βαξεβάνης είναι παλιό και σπουδαίο στους κύκλους των εμπλεκομένων με το ζήτημα της σχέσης στην προστασία προσωπικών δεδομένων και την αποκάλυψη παράνομων πράξεων. Αποτελεί αντικείμενο εργασίας φοιτητών. Πολλοί φυσικά δεν το γνωρίζουν. Αλλά ακόμη περισσότεροι θεωρούν ότι δεν έχει καμία σημασία, αφού η “δίκη” αποτελεί το θεατρικό παλκοσένικο των ΜΜΕ για προβολή και ηρωοποίηση.
Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η νομική περιπέτεια του Κώστα Βαξεβάνη με σιγουριά. Ομως σίγουρα το νομικό μας σύστημα θα είναι ωριμότερο και το πολιτικό ασθενέστερο. Ζώντας την εποχή των κραυγών στα ΜΜΕ και της απόλυτης συγκάλυψης της αλήθειας, η δημοσιοποίηση αυτής της λίστας που εν τέλει δεν είναι παρά κάτι αυτονόητο αποτελεί ξεσκέπασμα κυρίως της πολιτικής και νομικής υποκρισίας μας.
Χρειαζόμαστε πιστεύω μικρές παρανομίες για την αποκάλυψη μεγαλύτερων έστω και αν αυτές οι μεγάλες και μοιραίες δεν τιμωρούνται (όλοι το ξέρουμε) ποτέ από τη δικαιοσύνη.