Ζολώτας κατά Ελλάδος

Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα στην υπόθεση «Ζολώτας κατά Ελλάδος» κρίνοντας ότι η κατάσχεση αδρανών τραπεζικών λογαριασμών είναι ενάντια στο δικαίωμα της περιουσίας. Αναλυτικά στοιχεία της υπόθεσης που δημοσιεύθηκε στις 29/1/2013 στην σχετική ιστοσελίδα του Δικαστηρίου καθώς και το πλήρες κείμενο της απόφασης στα γαλλικά.

Για παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας, καταδίκασε την Ελλάδα το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκδικάζοντας την προσφυγή τού γιου του αποβιώσαντος Αναστασίου Ζολώτα, με την οποία υποστηριζόταν ότι οι ελληνικές Αρχές κακώς είχαν κατάσχει τα 30.550 ευρώ, που βρίσκονταν σε αδρανή τραπεζικό λογαριασμό του πατέρα του, λόγω παρέλευσης 20ετίας.

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης ο Αναστάσιος Ζολώτας, που είχε γεννηθεί το 1924 και πέθανε πριν να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έφυγε στο εξωτερικό και άφησε σε αδράνεια, για περισσότερα από 20 χρόνια, έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο υπήρχαν καταθέσεις και τόκοι ύψους 30.550 ευρώ.

Όταν επέστρεψε και ζήτησε από την τράπεζα να κάνει ανάληψη του ποσού, που είχε στον λογαριασμού του, τον ενημέρωσαν ότι η όποια απαίτηση πρόσβασης στον λογαριασμό είχε παραγραφεί, λόγω παρέλευσης της σχετικής προθεσμίας και τα χρήματά του είχαν κατασχεθεί υπέρ του κράτους.

Με την επιχειρηματολογία αυτή συμφώνησαν, με αποφάσεις τους, τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια και του Αρείου Πάγου συμπεριλαμβανομένου και ο γιος του, Παναγιώτης Ζολώτας, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 7 Δεκεμβρίου 2009.

Το δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου  έκρινε ένοχη την Ελλάδα, για παραβίαση του δικαιώματος στην προστασία της περιουσίας και την υποχρέωσε να καταβάλει στον ενάγοντα 15.000 ευρώ για υλική βλάβη ποσό για το οποίο έχουμε κάνει προηγούμενο δημοσίευμα ως προς τις συνέπειες του ύψους του.

Στο σκεπτικό της απόφασής του το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι οι ελληνικές Αρχές είχαν αποτύχει στο καθήκον τους να προστατεύσουν την περιουσία του Ζολώτα, υποχρεώνοντας την τράπεζα να ειδοποιήσει εγκαίρως τον πελάτη της, για τον κίνδυνο κατάσχεσης των χρημάτων του σε λογαριασμό που είχε παραμείνει αδρανής για περισσότερα από 20 χρόνια.

Το Δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου  τονίζει μάλιστα  επί της ουσίας ο λογαριασμός δεν παρέμεινε αδρανής και δίχως συναλλαγές αφού, όπως τονίζει, αποτελεί συναλλαγή η πρόσθεση των τόκων στο αρχικό κεφάλαιο του καταθέτη.