Δικηγόροι και επαγγελματική προοπτική: η μεγάλη διάψευση

Μέσα στην καταστροφολογία που μας κυνηγάει τον τελευταίο καιρό όσον αφορά στις πολιτικές εξελίξεις ανακύπτει και το ζήτημα της ανεργίας γενικότερα, αλλά και σε σχέση με τους αποφοίτους νομικής. Ο εν λόγω κλάδος, ιδίως στις μικρότερες ηλικίες δε χρειάστηκε την οικονομική κρίση, για να βρεθεί σε δεινή θέση. Αυτό που έρχεται στο φως λόγω της κρίσης είναι η διάψευση των υπερπροσδοκιών. Τούτες δημιουργήθηκαν σε άριστους μαθητές, οι οποίοι προφανώς πίστεψαν ότι τελειώνοντας μία «καλή σχολή» λύνουν και το πρόβλημα της επαγγελματικής τους αποκατάστασης.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Βλέπουμε ήδη σε έρευνες παγκοσμίου επιπέδου, οι οποίες μάλιστα σχετίζονται και με πολύ περισσότερο ανεπτυγμένες οικονομίες (άρα και με περισσότερη ύλη για τους νομικούς), ότι η προοπτική είναι πολύ δυσοίωνη. Σε αντίστοιχη έρευνα διαβάζουμε ότι ο περιορισμός των εισακτέων στις νομικές σχολές μιας χώρας μπορεί να είναι και το αντίδοτο στην κρίση!!!
Όσο και αν το τελευταίο αυτό συμπέρασμα φέρνει στο νου ανέκδοτα που παραπέμπουν στην κατηγορία ότι για όλες τις καταστροφές ή εν πάση περιπτώσει τις δυσάρεστες καταστάσεις φταίνε οι δικηγόροι, δημιουργεί προβληματισμό.

Ανακύπτει το ερώτημα δηλαδή, μήπως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των νομικών (αλλά και εν γένει των επαγγελματιών), τον οποίο μπορεί να «σηκώσει» η οικονομία της χώρας; Είναι προφανές ότι το ερώτημα αυτό αναφέρεται περισσότερο στον αριθμό των δικηγόρων, όπου ποτέ στα χρονικά δεν έχει υπάρξει μια τέτοιου είδους προσέγγιση. Αντίθετα, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα το σύστημα ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία διαδικασία αξιολόγησης, προκειμένου να καταλήξει κανείς να αποκτήσει την άδεια του δικηγόρου. Με τον τρόπο αυτό οδηγούμαστε στο να υπάρχει υπερπροσφορά νέων επαγγελματιών, οι οποίοι προσπαθούν αν εισέλθουν σε μία δύσκολη και ανταγωνιστική αγορά εργασίας και καταλήγουν στην καλύτερη περίπτωση κακοπληρωμένοι. Στην παρούσα μάλιστα φάση, όπου η δικηγορική αγορά υφίσταται την κρίση, είναι πολύ δύσκολο να βρουν δουλειά οι νέοι συνάδελφοι. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η διάψευση της υπεπροσδοκίας. Ένας άριστος μαθητής εισέρχεται σε μία δύσκολη σχολή, την τελειώνει, συνήθως κάνει και ένα μεταπτυχιακό και εν συνεχεία πιστεύει ότι έχει λύσει το πρόβλημα της εύρεσης εργασίας και εν γένει διαβίωσης. Σύντομα όμως διαπιστώνει ότι δεν είναι έτσι. Η προσγείωση στην πραγματικότητα φέρνει μεγάλη απογοήτευση, διότι απλούστατα κανείς δεν έχει ποτέ μπει στον κόπο να εξηγήσει και να περιγράψει την πραγματική κατάσταση, ούτε να προτείνει μία αποτελεσματική λύση. Το μόνο που γίνεται είναι να μεταθέτουμε την αντιμετώπιση της πραγματικότητας για κάποιο μεταγενέστερο στάδιο.

Όταν όμως διαπιστώνεις την πραγματικότητα κοντά στα τριάντα, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι και δραματικές.