26 Apr Από το «Ημερολόγιο» του κ. Σατερθγουαίητ
και επιμένουμε στην ποίηση του συναδέλφου και φίλου Κ. Μαρκάκη
Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 15/04/16
Από το «Ημερολόγιο» του κ. Σατερθγουαίητ.
ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ
Ίσως πρέπει να οργανώσουμε πειράματα ελεγχόμενης ψυχοπάθειας.
Οι καταναλωτικές κοινωνίες μας διψούν για το παρεκκλίνον και το απροσδόκητο.
Πιθανόν μια αγωγή προσεκτικά μετρημένης βίας,
άσκοπης, με ληστείες, βιαιοπραγίες, βιασμούς.
Πρέπει να αποσοβηθούν ο κορεσμός και η απραγία
καθώς και οι κίνδυνοι του υπερβολικά διαθέσιμου χρόνου.
Μόνο το ρίγος του απαγορευμένου μπορεί να ελαφρύνει
το άχθος μιας αργόσχολης ζωής, να κινητοποιήσει
τις απονεκρωμένες συνάψεις εξαιτίας της σχολής και της αεργίας.
Χωρίς ανορθόδοξες θεραπείες πώς θα αντιμετωπίσουμε την ψυχική εντροπία;
Ας μην επιτιθέμεθα στη σύγχρονη ασυδοσία,
χωρίς την παραμυθία της διαστροφής αρετή δεν υπάρχει.
Επιταγή της διαρκούς καινοτομίας και της ευρωστίας της
αποτελεί πλέον η κατασκευή της παράβασης.
Ας μην επιτρέψουμε στον υπερκορεσμό των υλικών αγαθών
αλλά και των ξεθωριασμένων εμπειριών, να μας στοιχειώσουν.
Η ευημερία δεν θα έχει διάρκεια εάν δεν επινοήσει νέες διαστροφές.*
Υπήρξαμε μια γενιά ειρήνης, ίσως η μόνη∙ και δεν το εκτιμήσαμε.
Ουδέ δε «κατά διάνοιαν», το αξιοποιήσαμε.
Άντε τώρα, γεια – χαρά. Εγώ, το νησάκι και τα σπαράκια μου.
(Σατερθουαίητ)
Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 17/04/2016
Από το «Ημερολόγιο» του κ. Σατερθγουαίητ
ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ
Η Αθάνατη έκφραση ομορφιάς της Ωραίας Ελένης
ξεπέρασε τη δίψα και την ταραχή των ανδρών
και κοίταξε τους αιώνες ντυμένη
με την περιπόρφυρη αίγλη της θείας γαλήνης
και της θείας παντοδυναμίας της νέας και ωραίας γυναίκας,
αυτού του ενσυνείδητου κατακτητή των πάντων.
Οι φίλες της, μια έξοχη και δυναμική γυναικοπαρέα,
ένας σφριγηλός όχλος καλοσχηματισμένων αιδοίων,
επηρεασμένες από τις άδολες ευτυχίες
του μεσημβρινού κατεβάσματος στην κοιλάδα του Ευρώτα
πατάγανε ανέμελα κι αλύπητα τα κατάλοιπα
της υψηλόνοης γοητείας του τυφλού Ποιητή
πλημμυρισμένες απ΄ τους γόνιμους σπόρους της αισιόδοξης ημέρας.
Κι εγώ; Πώς ν’ αντισταθώ, Κύριε, εγώ;
Εσύ δεν στέλνεις τους ξαφνικούς χαλασμούς,
αυτούς που μαρμαρώνουν τα πάντα
μες στην ακινησία και στη σιωπή;
Εσύ δεν έσπειρες στην ψυχή μου την υποσυνείδητη
διαμαρτυρία για την εφημερότητά μου;
Εσύ και την απεγνωσμένη προσπάθεια της ψυχής
να υπερνικήσει το θάνατο;
Επίτρεψέ μου λοιπόν να περιπέσω στην παγίδα του έρωτα
σ΄ αυτή τη θνησιγενή σχέση μοναδικότητας.
Εσύ την έστησες και αυτήν στον άνθρωπο
«εκ του δαίμονος του φύλου προς διαιώνισιν
της ζωής και του πόνου συν αυτή».1
Ποιος δημιούργησε τον «κατηραμένο όφη»
κι έκανε να κατανοήσουμε τη γύμνια μας
και να καταφύγουμε στα «φύλλα συκής» και στα «περιζώματα»;2
Εμείς ως πρωτόπλαστοι ουδέ τι εσήμανε ομφαλός γνωρίζαμε.
Δεν υπάρχει δημιούργημά Σου ωραιότερο
από τον «μικρόν σπασμόν» του έρωτος,
τον προκαλούμενο «υπό των εκ του σώματος διαπνοών».3
Μη μου στερείς λόγω του έρωτος
την «εισέλευσιν εις την αιώνιον βασιλείαν».
Γέγραμμαι, Κύριε, «εν των βιβλιώ της ζωής του αρνίου».4
Ότι αρνίον και σφάγειον κατά το βάθος, ειμί.
(Σατερθγουαίητ)
Σημειώσεις :
- Σοπενάρουερ. Αναλόγως και ο Χάρτμαν.
- «… έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν και έρραψαν φύλλα συκής και εποίησαν εαυτοίς περιζώματα» – Γεν. γ΄ , 7.
- Μάρκος Αυρήλιος.
- Αποκάλυψη του Ιωάννου (κά 27). Ουδείς άλλος θα εισέλθει στην Άνω Ιερουσαλήμ (δηλ. στην αιώνια βασιλεία), «… ειμή οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου».
Πρβλ. Ακάθιστος Ύμνος: «ον ικέτευε βίβλω ζωής τους δούλους σου καταγράψαι, Θεοτόκε». Ικέτευε (λοιπόν) Αυτόν, Θεοτόκε, να γράψει τους δούλους σου εις το βιβλίον της (αιωνίου) ζωής. Μετάφραση Αρχιμ. Επιφάνιου Ι. Θεοδωρόπουλου.
