21 Nov απεβίωσε ο Κωστής Στεφανόπουλος: ευπατρίδης και ποδηλάτης
απεβίωσε ο Κωστής Στεφανόπουλος με αφορμή το θάνατο του οποίου θυμηθήκαμε το βίο του:
“Ο Κωστής Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα τον Δεκαπενταύγουστο του 1926. Ήταν γιος του δικηγόρου Δημητρίου Στεφανόπουλου ο οποίος χρημάτισε κατ’ επανάληψη βουλευτής Αχαϊας και υπουργός. Η μητέρα του ήταν η Βρισηίδα Φιλοπούλου, κόρη του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου.
Στα νεανικά του χρόνια ήταν αθλητής της κολύμβησης και της υδατοσφαίρισης, αρχικά στον ανεξάρτητο σύλλογο Κολυμβητικός Όμιλος Γλυφάδας και από το 1949 στον Αχιλλέα Πατρών.
Ο ίδιος ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών από το 1954 και άσκησε τη δικηγορία έως τον Ιούλιο του 1974.
Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 1964 είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊας με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, ύστερα από τρεις ανεπιτυχείς συμμετοχές στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Το 1974, έγινε μέλος της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος συμμετείχε στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υφυπουργός Εμπορίου, υπουργός Εσωτερικών και υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών.
Στις εκλογές του 1977 επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας και ανέλαβε υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης από το 1977 έως το 1981, αρχικά υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στη συνέχεια υπό τον Γεώργιο Ράλλη.
Τον Δεκέμβριο του 1981, μετά την ήττα της ΝΔ στις εκλογές και την παραίτηση Ράλλη από τη θέση του προέδρου, διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας αλλά στη σχετική ψηφοφορία πήρε 32 ψήφους καθώς η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος επέλεξε για πρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Τέσσερα χρόνια αργότερα και μετά τη δεύτερη ήττα της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στην παραίτηση Αβέρωφ, ο Κωστής Στεφανόπουλος έθεσε για δεύτερη φορά υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου της ΝΔ αλλά γνώρισε ξανά την ήττα αυτή τη φορά από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη καθώς συγκέντρωσε 42 ψήφους.
Ένα χρόνο αργότερα αποχώρησε από τη ΝΔ και στις 6 Σεπτεμβρίου του 1985 ίδρυσε τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ) μαζί με εννέα νεοδημοκράτες βουλευτές που προσχώρησαν στο νέο κόμμα.
Τον Απρίλιο του 1991, με πρότασή του στις εκλογές για την ανάδειξη της νέας Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΑΝΑ που προέκυψε από το 2ο Συνέδριο του κόμματος το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών ανήλθε σε 25%, το υψηλότερο για τη συγκεκριμένη περίοδο σε ανώτατο κομματικό όργανο.
Το 1994, ωστόσο, τρεις ημέρες μετά την αποτυχία της ΔΗΑΝΑ στις ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου, στις οποίες προσέγγισε αλλά δεν εξασφάλισε το 3%, ώστε να εκλέξει ευρωβουλευτή, ανακοίνωσε τη διάλυσή της και την αποχώρησή του από την πολιτική.
Στις 8 Μαρτίου 1995, με την υποστήριξη 11 βουλευτών της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ), η οποία τον είχε προτείνει για το ανώτατο αξίωμα και 170 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη, στην τρίτη ψηφοφορία, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πέντε χρόνια αργότερα, στις 8 Φεβρουαρίου του 2000, επανεξελέγη από τη Βουλή πρόεδρος της Δημοκρατίας αυτή τη φορά με 269 ψήφους καθώς τον υποστήριξαν τα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής (161 από το ΠΑΣΟΚ, 101 από τη ΝΔ και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές).
Με την εκλογή του αυτή, -η επίσημη ορκωμοσία ετελέσθη στις 11 Μαρτίου-, έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που υποστηρίχθηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα και συγκέντρωσε τόσο μεγάλη πλειοψηφία, καθώς και ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη για δύο συνεχείς θητείες.
Τον Νοέμβριο του 2000, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και τον Φεβρουάριο του 2005, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1959 παντρεύτηκε την Τζένη Στουνοπούλου, αποκτώντας τρία παιδιά, τον Δημήτρη που είναι φυσικός, την Ειρήνη και τον Ηλία που είναι και οι δύο δικηγόροι ενώ η μεγάλη του χαρά και συντροφιά ήταν τα εγγόνια του.
Έχασε τη σύζυγο του το 1988 και έκτοτε δεν ξαναπαντρεύτηκε. Στην προσωπική-καθημερινή του ζωή ο Κωστής Στεφανόπουλος λάτρευε το ποδήλατο κάνοντας πολλές βόλτες από το εξοχικό του σπίτι στο Ακταίον στο Ρίο προς την Πάτρα και αντίστροφα ενώ στα νιάτα του ήταν λάτρης του μπιλιάρδου.”.
Αγαπητός άνθρωπος, παππούς και εξαίρετος ποδηλάτης θα μείνει στη μνήμη μας κάνοντας ποδήλατο στην παραλία τού Ρίου που τόσο αγάπησε με το μοναδικό τρόπο που ξέρει ένας ευπατρίδης.
Παραθέτουμε το πιό κάτω κείμενο στη μνήμη του ξεχωριστού δικηγόρου
Κωστής Στεφανόπουλος: Η πιο ακομπλεξάριστη συνέντευξη στους Schooligans
– Τι είχε πει για τον φόβο του θανάτου, για την ομοφυλοφιλία
– Πως είχε αισθανθεί μετά την ιστορική ομιλία του ενώπιον του Μπιλ Κλίντον
– Πόσα χιλιόμετρα έκανε με το ποδήλατο
Μέσα από μια συνέντευξη που παραχώρησε στους Schooligans το μακρινό πλέον 2004, πηγάζει το μεγαλείο του ανθρώπου που θεωρήθηκε ο πιο δημοφιλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε δεχθεί τότε τα παιδιά, στο Προεδρικό Μέγαρο και τους είχε παραχωρήσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Μια συνέντευξη που ήταν έξω από τις ερωτήσεις κλισέ που κάνουμε εμείς, οι “επαγγελματίες”. Η συνέντευξη δόθηκε στα παιδιά στις 9 Δεκεμβρίου 2004. Η συνέντευξη ήταν να κρατήσει 15 λεπτά αλλά τελικά κράτησε παραπάνω κι ας έστησε ο Πρόεδρος τον ελληνοαμερικανό Κρις Σπύρου.
Για τα θέματα Παιδείας, συμφώνησε με τα παιδιά όταν του θύμισαν την φράση του που είχε πει το 1957 ο Γεώργιος Παπανδρέου «Το σχολείο συσσωρεύει μόνο γνώσεις και στραγγαλίζει τη δημιουργική πρωτοβουλία».
Στο ερώτημα αν φταίνε οι κυβερνήσεις είχε πει: «Α ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Κάνουμε τόσες επεμβάσεις στην παιδεία που καταλήγουν να είναι εις βάρος της. Θέλω όμως να σας βεβαιώσω ότι όποιος είναι Υπουργός δεν κοιμάται, προσπαθώντας κάθε φορά να βρει κάτι καλύτερο. Άγχονται οι Υπουργοί Παιδείας, άγχονται!»
Όταν τον ρώτησαν αν πρέπει να μπει η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στα σχολεία είχε πει: «Ας μπει στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου».
Στο ερώτημα αν συμφωνεί με την άποψη του Αρχιεπισκόπου (σ.σ. Χριστόδουλος) ότι η ομοφυλοφιλία είναι κουσούρι είχε απαντήσει: «Αυτή είναι η κοινωνικώς κρατούσα άποψη, αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια» και όταν τα παιδιά επέμειναν και τον ρώτησαν: «Αν ο εγγονός σας σάς έλεγε κάποια στιγμή ότι είναι ομοφυλόφιλος, πώς θ’ αντιδρούσατε;» απάντησε:
«Ε δεν θα μου άρεσε! Δεν ξέρω πώς θ’ αντιδρούσα. Θα προσπαθούσα να του πω μερικά πράγματα, τα οποία φυσικά δεν θα τα άκουγε, αν ήταν ισχυρή αυτή η παρόρμησή του. Οπότε κατ’ ανάγκην θα τ’ ανεχόμουνα. Τι άλλο να κάνω;»
Στην συνέντευξη εκείνη μίλησε και για το πως αισθάνθηκε για την περίφημη ομιλία του ενώπιον του τότε Προέδρου των ΗΠΑ που χαρακτηρίσθηκε ιστορική. Είχε πει: «Σ’ εκείνη την ομιλία απλώς προέβαλα τα δίκαια του τόπου μας. Δεν τον έβρισα τον άνθρωπο». Είπε ότι έβγαλε ένα παράπονο, το οποίο έβγαινε από μέσα μας και ότι δεν είχε καθόλου άγχος. «Θεώρησα ότι είχαμε τόσο δίκιο, που δεν είχα καμία αμφιβολία για την ορθότητα όσων έλεγα». Μάλιστα, για το παρασκήνιο που ακολούθησε και αν του παραπονέθηκαν οι αμερικανοί είπε: «Το μόνο που μας είπανε μετά είναι ότι δεν τους είχαμε ενημερώσει ότι πρόκειται να κάνουμε μια τέτοιου είδους ομιλία και βρέθηκε ο Κλίντον απροετοίμαστος».
Πως περιέγραψε τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας; «…Ναι, είναι διακοσμητικός ο ρόλος σε πάρα πολλά. Αλλά έστω και διακοσμητικός, δεν παύει να είναι ρόλος. Εξαρτάται πώς θα τον παίξει κανείς. Είναι σαν τον οργανοπαίχτη του ακορντεόν που τεντώνει ή κλείνει το ακορντεόν κατά βούληση, αρκεί να αποδώσει σωστά τους ήχους».
Για την στιγμή που τον έκανε να κλάψει τα 10 χρόνια που ήταν στην Προεδρία είπε:
«Φοβούμαι ότι έχω πάρα πολλά χρόνια να κλάψω, αν και είναι χρήσιμο να κλαίει κανείς καμιά φορά. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ τότε που με κατηγόρησαν ότι έχω ένα μαγαζί στην Πάτρα, το οποίο έχει αυτά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια… (σ.σ. ο Πρόεδρος αναφερόταν στην εκπομπή του Σπύρου Καρατζαφέρη στο κανάλι «Extra», 31/1/2002) Ήταν μια ανόητη και ψευδής συκοφαντική εκπομπή, η οποία με στενοχώρησε πάρα πολύ».
Τα παιδιά τον είχαν ρωτήσει και αν φοβάται τον θάνατο και η απάντησή του ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:
«Έχω συμβιβαστεί μαζί του. Άλλοτε τον σκεφτόμουνα πολύ περισσότερο. Τώρα τον σκέφτομαι τόσο όσο να τον συνηθίζω. Όσο προχωρούν οι μέρες μου, τόσο πλησιέστερα είμαι στον θάνατο. Εσείς δεν τον βλέπετε τον θάνατο, γιατί είναι πολύ μακριά από σας. Όταν ήμουνα μικρός, δεν πίστευα ότι θα πεθάνω. Έλεγα «Ο θάνατος δεν είναι δυνατόν να με αγγίξει εμένα, είμαι αθάνατος!». Σιγά-σιγά όσο περνάνε τα χρόνια -σε μένα συνέβη γύρω στα 50- αρχίζει να σε απασχολεί η ιδέα του θανάτου και αν είσαι σωστός με τον εαυτό σου, το παραδέχεσαι, συμβιβάζεσαι μαζί του και δε σ’ ενοχλεί πια. Ειλικρινώς δεν μ’ ενοχλεί πια».
Στο ερώτημα αν φοβάται την φθορά και τα γηρατειά είχε πει: «Ασφαλώς τα φοβάμαι, γιατί δεν ξέρει κανείς πώς θα καταλήξει. Το να πεθάνει είναι το λιγότερο. Προτού πεθάνει όμως, να μη χάσει το μυαλό του, τα μάτια του και τα πόδια του. Μ’ αυτή τη σειρά που σας τα είπα».
Ο Κωστής Στεφανόπουλος μίλησε και για το αγαπημένο του σπορ το ποδήλατο και είχε αποκαλύψει τότε ότι έκανε 33 χιλιόμετρα την ημέρα όταν βρισκόταν στην Πάτρα. Όταν μάλιστα τα παιδιά τον ρώτησαν πως αντιδρούσε ο κόσμος είχε πει: «Με χαιρετάει. «Γεια Πρόεδρε» μου φωνάζουν».
Είχε πει επίσης ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό του όμορφο αλλά τον αδερφό του «Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός παίζαμε ένα παιχνίδι με τη γιαγιά μου και τον αδερφό μου. Κοιτάγαμε ένα περιοδικό και λέγαμε ποια είναι η ομορφότερη κυρία απ’ αυτές που εμφανίζοντο. Λοιπόν, εγώ ποτέ δε διάλεγα το πρόσωπο που διάλεγε η γιαγιά μου κι ο αδερφός μου. Ήταν εντελώς αλλιώτικη η δική μου αντίληψη περί εμορφιάς».
πηγη: theschooligans.gr
